Helemaal gewend

Ik ben nu 2,5 maand in Australie, soms voelt het als jaren maar ik kan me ook nog steeds het moment herinneren dat ik aan kwam op het vliegveld.
Gister kwam de vorige Au Pair terug van het reizen ze bleef een nacht slapen en volgende dag vloog ze weer terug naar huis.
Dit zette mij echt weer even aan het denken. Ik mis iedereen van thuis, ik mis de knuffels van mijn ouders, de gekkig heid met mijn zus en zelfs wandelen met de hond (ook al deed ik dit thuis niet vaak). Het is niet dat ik naar huis wil, maar toch mis ik iedereen. Ik stelde me voor hoe het zou zijn als ik naar huis zou gaan. Van de ene kant was het fijne gedachten alle familie weer zien.
Maar ik dacht aan de twee boys direct daarna, ik dacht direct wat ga ik die missen. De gedachten dat ik hun over tijd vaarwel moet zeggen maakt me verdrietig, in deze korte tijd voel ik een hechte band met de boys en kan ik mijn leven niet meer zonder hun voorstellen. Net zoals ik mijn leven niet zonder Sem en Lonne kan voorstellen.

's Avonds ging ik samen met de boys de vorige Au Pair af zetten bij de ferry. Ze was verdrietig dat ze moest vertrekken we hebben haar uitgezwaaid en zijn terug gegaan. Op de weg terug naar huis vroegen ze aan me waarom ze aan het huilen was, toen legde ik hun uit dat ze verdrietig is omdat ze hun voor laatste keer ziet en laatste keer in Australie is.
Toen legde ik hun uit dat ik ook verdrietig ben als ik over 3,5 maand moet gaan. Omdat ik hun dan moet missen. De jongste zei meteen, maar je kunt toch nog eens langs komen, dan nodige we je uit voor te komen eten.
Heel lief natuurlijk, maar heb hem toen uitgelegd dat niet kan omdat te verweg woon. Dus dan moet ik jullie doei zeggen en misschien over paar jaar zien we elkaar weer zeg ik dan. Toen zeide ze beide we gaan jou ook missen als je gaat.
En geloof me dat gaf me een heel goed gevoel van binnen.
Ik heb hun toen gezegd, maar daar denken we nu niet aan we hebben gewoon nog zoveel plezier als we kunnen hebben samen.
De avond gezellig met filmpje afgesloten, ze verhaaltje voor gelezen en ze zijn lekker naar bed gegaan.

's Avonds toen de moeder thuis kwam hadden we het hier over, ze zei toen je bent hun favoriete tot nu, heel erg bedankt voor dat ze zijn heel blij met jou.
Dit maakt mijn avond helemaal compleet, ondanks dat ik mijn familie heel erg mis, krijg ik hier een steeds sterkere band met deze mensen hier en moet ik over 3,5 maand van hun afscheid nemen. Maar hier probeer ik nu niet te veel aan te denken en te genieten van alle tijd!

Ook heb mijn volgende trip geboekt, 3 tot 6 Juli ga ik naar Noosa en Fraser Island, dit is een zand eiland aan de Oost kust van Australie.
Ik ga na de schoolvakantie (die is over 1,5 week) vrijwilligers werk doen in Mosman, wat precies is nog niet bekend, of ik ga in Community Restaurant werken of home visiting bij ouderen mensen zonder familie, een soort buddy.
Als ik hier meer over weet laat ik jullie dit natuurlijk weten.

Ik ga vol op genieten van deze 3,5 maanden. Genieten van de boys, maar ook van het land waar ik ben want het is waarschijnlijk mijn laatste keer.
Mensen ondanks dat ik iedereen toch wel mis gaat het super goed met me en geniet ik van alle tijd hier